Vrolijkt je vrijdag weer wat op

We gaan er (kennelijk) allemaal aan en wat is nou leuker om dat te horen van Cattle Decapitation. Hoe zullen we die combinatie van grind en death eens noemen; om onze muzikale flexitariër GU (minstens 1 dag per week luistert hij geen metal) te eren hebben we gekozen voor veganmetal. Dat houdt in: dieren zijn lief, mensen niet, boos en pessimistisch, want de aarde gaat eraan tenzij we er wat aan gaan doen. "We came to destroy - we're alive to cause abject suffering." En: "What a wondrous life this would have been. But I'm outnumbered. Like the stars at night. There's so many of us. That need to die." En dat dan gecombineerd met veel muzikaal talent. U kunt uw lichaam natuurlijk tussen de Russische actievoerders werpen op de A12, of... u koopt een lekker schijfje onheil. Ook vrolijk, maar nu even wat minder heftig: Dropkick Murphys komt met de tweede (!) plaat met een Ierse verkrachting van Woody Guthrie, in een poging 'm af te pakken van Bob Dylan, en NU IS HET WEL GENOEG JA. Hierrrr zomaar het openingsnummer van de huidige tour van Bruce Springsteen, omdat het zo'n baas is, en meer nieuwe muziek na de klik.

La la la, oi oi oi, bier bier bier

Dropkick Murphys, de Amerikaans-Ierse Celtic Feest-Festivalpit-Punkers over wie we altijd enorm onnuchtere discussies voeren wie nou precies een na-aapsel is van wie: Dropkick Murphys van Flogging Molly of Flogging Molly van Dropkick Murphys, en dan zingen we Ierse strijdliederen en slopen we de hele kroeg u kent het wel. Wij zien Dropkick Murphys natuurlijk als de OG's, ook vanwege de net wat hardere hardcorepunk, en nu tijdens het 25-jarige bestaan van de band is daar de nieuwe plaat Turn Up That Dial. Het is allemaal weer lekker origineel ouderwets oi oi oi-meeblèren geblazen. Koop de lp vooral niet hier, want op de bank naast Samantha is er toch geen snars aan - wacht gewoon lekker op een of ander festival met modder, bier en veel plas. Nog heel veel meer nieuwe muziek die vandaag is verschenen na de klik: metal van Gojira, een boel gitaarpop, natte-boterhammen-strohoedjes-muziek, een zeer matig gelukt elektroscheten-uitstapje van Royal Blood (terwijl die eerste twee albums nog zo lekker rauw waren) en een vleugje Nederlandstalig.